ඉතිං ගලන්න... නිදහසේ හමන්න.. මටත් චුට්ටක් නිමෙන්න...

අහස පේන වතුර තියන නිද......හස් තැනක ඔහෝ.....ම ඉදගෙන පේන දුරක් බලාගන ඉන්න ඕනි මට...

අහසෙ ඇවිදින වළාකුල් පොකුරු වලින් සත්තු ඇවිදින පෙරහැරක් හදන්නෝනි මට...

තව තව වතුරට ලයිට් එළි වැටුණම දිලිහෙන ඉරි අස්සෙන් මාළුන්ගෙ ඇස් පේනකම් බලා...ගන ඉන්නෝනි මට...

හාකොද ????

ඉතිං මං දන්නව එතකොට ඔයා හාකො හාකො කියනව.... ඒ ඔක්කොම අහං ඉද්දි ඔයාගෙ ඇස් දිළිසෙනව... දන්නවද ඒ දිළිහෙන ඇස් තමයි මං බලං ඉන්න ආස අහස..

ඔව් ඔයාගෙ හුස්ම ගාව විතරක්ම නිවිල සැනහෙන මගෙ ජීවිතේට තියන එකම නිවන ඔයාගෙ ඇස් මත්තෙ පාවෙන ඇවිදින හීන...

මට ඕනි ඒ අහස බලං ඉන්න.. ඒ හීන වල පාටින් මගේ කලු සුදු ආත්මෙට පාට පොවා ගන්න...

ඇත්තමයි ඔයා මහ දියවරක්.. කාස්ටකේට අහුවෙලා කණාටු වෙච්ච මගේ ගිනියම් ජීවිතේට පණ පොවන මහ දියවරක්...

ගගක් සේ ඔබ ගලා ඒ නම්  

මුව දොරක් වී ඔබව හමු වන්නම් 

මලක් වී ඔබ පෙති සලයි නම් 

පවන් රැළි වී ඔබව සිප ගන්නම්

ජීවිතේ කියන්නෙ අකුරු නැති වෙච්ච ප්‍රහේලිකාවක්.. හරහට පහළට ඉගි තිබුණට පුරවගන්න බැරිවුණා..

ඔයා තමයි ඒ අතරමං වුණු කොටු වලට අකුරු පුරෝල මේ ලස්සන කවිය ලියල දුන්නෙ...

දැං මං ඒ කවිය විදිනව ඔයා ගලන තාලෙට එළි වැට තියාගන..

ඒක සෙත් කවියක්... ඔයාවත් මමවත් දැනගෙන හිටියෙ නැතිවිදියට අන්තිමේදි ඒක සෙත් කවියක් වුණා.. මගේ විතරක් නෙමේ ඔයාගෙ ජීවිතේටත් ආවඩන සෙත් කවිය.. ඔයා ලියපු... මම කියවපු...

එන්න අපි හිනාවෙමු... ඔයයි මායි අපි දෙන්නම.. කදුළු වලට ඉඩක් නැත්තෙම නෑ.. හැබැයි සතුටු කදුලු වලට විතරමයි...

ආදරේ එහෙමයි... ජීවිතේ එහෙමයි...

පලා පැහැයෙන් දිදුල කදුවැටියේ 

අතුල පිණි මතු වේ 

සදක් සේ මා ඔබට දැල්වෙන්නම් 

ඔබේ කදුලැලි පෙමින් පිසලන්නම්

මං නොදන්නෙ නැහැ... හුගක් තුවාල තියනව.. මට නොතේරෙන්නෙ නැහැ.. ඒව Chronic... nonhealing... recurring

ඒ වුණාට Miracles happen... ඒකනේ මේ ගහයි තරුවයි වැස්ස අස්සෙන් මුණ ගැහුණෙ... හා නැද්ද....

මං දන්නව මට බෑ සමහර හිස් තැන් පුරවන්න ... ඒ විදියටම බැරි වෙයි... හැබැයි මං ඉන්නම්.. ඇඩෙද්දි කදුළු පිහින්න.. ඒවට පාට පොවල කම්මුල් වල හිනා අදින්න... ඔට්ටුයිද එහනම්...

දෑස රවටන මිරිගු දිය තලයේ 

වැටෙන උණු කදුලේ 

අරුත වී මා ඔබේ ළග ඉන්නම්  

මිරිගු දිය මැඩ කෙම් බිමක් වෙන්නම්

- පොඩී -

2016 අප්‍රේල් 14

කියවන්න...