නුඹ දුන්නු කමටහන්
අත් දෙකට මිටි කරන්
ආයෙමත් එනව අපි
නුඹ සොයාගන හෙටත්....
විලිරුදා කිරි පොවා
නැතුවාට නුඹ තවත්
හැදුවාය අපි වගේ
තව හුඟක් වෙද පුතුන්....
ඉතිං ඉවසන්න බැහැ
දුටුවාම.. ඇහුවාම
නුඹට කියනා කියුම්
නුඹව කෙළසන්න එන
අවජාත අත් වලට
ඉඩක් නැහැ ලං වෙන්න
අම්මෙ අපි ඉන්නකං....
අපි වගෙම ඇකයේ හොවන්
නුඹ හදන අපෙ සොහොවුරන්
අත් කකුල් කඩනකම්
හිස් මුදුන් පලනකම්
ඉන්නෙ නැහැ අම්මෙ අපි බලං....
හෙට ඉඳන් උන් එක්ක
අපිත් එන්නම්
ගියත් ආපහු
විසි දෙකේ නුඹේ දරුවෝ....
-පොඩී-
2016 ජුනි 21
No comments:
Post a Comment