මම ලියූවෙමි
එකම එක කවක්
සොදුරු යයි හිතාගන
වතාවක්...
ලියූ කව
එළි වැටත් අහිමිව
පණ අදින නිමේශෙක..
අකුලලා පතිරුවම
පොඩි කළා අතීතෙක
හිර කළා ආයෙමත් නොඑන්නම...
ඇවි ඇවිත් ගසාගෙන
ඇනි ඇනී හිත මතම
පහුරු ගාගෙන යන්න
ඇවිල්ලා ලියූ කව
ආයෙමත්
ගිණිලන්න අළු වෙන්න
අළුත් ගගකට දෙන්න
ආයෙමත් මේ හමන
හුළගකටවත්
හමාගෙන එන්නවත් බැරි තරම් දුරකටම
පාවෙලා උඹ යන්න
ලියූ කව... !
-පොඩී-
2016 ජුනි 14
No comments:
Post a Comment