එක ගහක් හුළඟට වැනෙන කොට
පිපි මලක් තාලෙට නටනවා
තුරු මුදුන මත දුල එළිය
හෙමිහිට අහස් තලයට ඇදෙනවා
ඒ එළිය හැඟී වලාවක
අළුයමට අහසේ දිලෙනවා
ගොම්මනේ අඳුරත්
හිතේ කඳුලත් එවන් එළියට මියෙනවා
හඳ ඇතත් නැති කළුවර අමාවක
පවා සෙනෙහෙන් වඩිනවා
මේ නුඹත් ඒ අර පහන් තරුවත්
එක වගේදැයි මට හිතෙනවා
අද මතුත් හෙට අන් පණක් ලදුවත්
නුඹේ උණුහුම සොයා එනවා
ඒ සෙනේ ගගුලේ ගිලී සැතපී
නිවන් පුර දොරගුළු අරිනවා
-පොඩී-
2016 ජුනි 21
No comments:
Post a Comment