පණ නැති තැන් වල
පණ තියන මතක තියල
හුස්ම ගන්න හඩ අහන්න
පපුව ගැහෙන එක නතර කරපු
ඒ මොහොතක...
නහර වල ලේ දුවන
මතක අස්සෙන්
ඇවිදගෙන ඇවිදගෙන
ඔහේ යන එක
ඇබ්බැහියක් නම්
ඔව් මාත් ඇබ්බැහියෙක් ...!!
ගැලවෙන්න බැරි නෙමෙයි
ගැලවෙන්න ඕන නැති
මුරණ්ඩුකාර ඇබ්බැහියෙක් !
ඉතිං අහන්නකො ..
එහෙමමයි ඒ සුවද
මං ඉම්බ යන්තමට...
බය වෙන්නෙපා
හුළග වත් දන්නෙ නැහැ
එතන වැස්සට පෙගුණු
මල් ගාල ළග බැම්ම...
හිම වාගෙ හීතලට
ගල් වෙච්ච පඩි පේළි...
හැමදාම අයිනකට
කොන් වෙච්ච් ගස් දෙබල,
( ආ .. අදයි දැනගත්තෙ
එයා ගොලුයි
කතා කරන්නෙ අතු වලින්
නොදරුවෙක් කාලෙම
පාවිච්චි වෙලා
ඒ නිසාලු අතු බෙදුණෙ
මුල් ළගින්ම
අතු තමයි මට කිව්වෙ
අපිට අහන්නයි තිබුණෙ
ඒ දවස්වලම
පව් දෙබල)
ඉතිං ...
ඒව තාමත් සුවද වග
හුළග වත් දන්නෙ නැහැ
උනුයි
මමයි
ඔයයි
විතරක්ම දන්න
තුං කොං රහස
සුවදක මතක...
-පොඩී-
2015 නොවැම්බර් 8
