උදේ ඇහැරෙද්දි හැමදාම පායන ඉර වැරදිලාවත් පායන්නේ නැතුව තිබුණොත්... කවදාකම හරි ඔයාට හිතිලා තිබුනද එහෙම දෙයක්.?.
හුගක් දුරට ඔයා එහෙම හිතන්නේ නැහැ.
මොකද ඉර හැමදාම පායනවනේ. ඔයාට මට ගාණක් නැති වෙන තරමටම එක හරි සාමාන්‍ය දෙයක් වෙලා.
වෙන ඕනම දෙයක් සාමාන්‍යකරණය වුණා කියලා කියන්න ගන්න නිත්‍ය උපමාව තරමටම උදේට ඉර පායන එක අපට විශ්වාසයි නේ...
නිකමට වගේ හිතන්නකෝ දවසක ඉර නැති වෙනවා.
ඔය මොකක් හරි හොයාගෙන් නැති අමුතුම අමුතු නමක් නැති එකක් වෙලා පෘථිවිය ඉර වටේට යන පාරෙන් ඈතට ඈතට ගැලවිලා විසි වෙනවා.
වෙන්න බැරිම නැහැනේ නේද?
එදාට ඔයයි මමයි අපි දෙන්නටම වෙන්නේ ඉර හොයන්න ! හැමදාම පායපු ඉරේ ගුණ කිය කියා යන්න... හා නැද්ද?
පොඩී ඉදල ඉදල කාලෙකින් විකාරයක් ලියනවා වගේ නම්.. ඔව් .... එත් ඒ විකාරේ වෙනකම් අපිට තේරෙන්නේ නෑ ඉර පායන එක තමයි අපිව ජීවත් කලේ කියලා.
ඔයාට ඉර ඉද්දි තේරුනේ නැති වටිනාකම දන්නෙන්නේ ඉර නැති වුනාම...
මේ ඉරක් ගැන කතාවක් අදාල ගත්තට ඕක හැම දේටම එහෙම තමා.
කොටින් කීවොත් ඔයාට ඔයාගේ වටිනාකම දැනෙන්නෙත් ඔයාට ඔයාව නැති වුනු දවසට තමා... !!
ඉර නැති වෙන දවස මුළු ලෝකෙටම අදුරු දවසක්නේ... ඔයාට ඔයා නැති වෙන දවස ඊට වඩා හුගාක් භයානකයි.
එදාට එක දැනෙන්නේ ඔයාට. තේරෙන්නේ ඔයාට. දුක වේදනාව තනියම විදගන්න වෙන්නේ නැති වුනු ඔයාටමයි...
අන්න එකයි අපි හැමදේටම කලින් අපිව බලා ගන්න ඕන.
අපි අපිව නැති කරගන්නේ නැතුව ඉන්න තමයි මේ ලෝකේ වැඩිපුරම මහන්සි වෙන්න ඕනි කියලයි පොඩී හිතන්නේ.
කොච්චර පරිස්සමට බලා කියා ගත්තත් මේ ජිවිත කාලේ එක වතාවකට වඩා හැමෝටම තමුන්ව නැති වෙලා තියනවා.
'කෝ මං' කියලා හොයන්න වෙලා තියනවා.. 'මේ මං නෙමේනේ' කියලා හිතිලා තියනවා.
අන්න ඒ වෙලාවට නැති වුනු ඔයා හොයල දෙන්න ඔයාගේ හිතට වගේම පුළුවන්කමක් තියන කෙනෙක් ඔයාගේ ජීවිතේට ලගින් ඉන්නවනම් ඔයා හැමදාම ඉර පායන ලෝකයක් තරම්ම වාසනාවන්තයි.
අලුත් අවුරුද්දේ දවස් දහයකුත් ඉවර වෙලා තියෙද්දී ඔයාට ඔයාව පරිස්සම් කරගන්න ලැබෙන්න කියලා පොඩී ප්‍රාර්ථනා කරනවා.
කියවන්න...
