තිබුණු පලියට
විහග අත්තටු
විසල් අහසට
ළාමකයි උඹ...
වළාකුළු වල
සුවද ඉම්බට
අකුණු රළු බව
දන්නෙ නැහැ උඹ....
සිනිදු පින්නට
පෙමින් බැදුණට
මුරුගසන් වැහි
ඇදන් වැටිලා
උඹේ තටු තෙත බරිත කරලා,
පුම්බෙගෙන යන
පපු කැනැත්තෙන්
හුස්ම උදුරන්
වීසි කළහම,
රිදෙන තැන් ගැන
දන්නෙ නැහැ උඹ...
කවමදාවත් කියල නැහැ මම...
උඹව අල්ලන්නට නොදී මම
හැමුවෙ ඒකයි අනිත් අතකට
උඹේ ගමනට
හරස් වූයේ
බේරගන්නයි මරු කපොල්ලෙන්...
අහිංසක උඹ
වැරදි හිතුවට
අනිත් අතකට
හමපු මං ගැන...
අහිත නෑ මම
සත්තකයි අද
නතර වෙන්නම්
මෙතන මෙහෙමම...
ඉතිං එතකොට...
ඉගිලියන් උඹ
අහස විනිවිද
පොළොව නොපෙනෙන
ඈත දුරකට
හතිය දැනුණම
පපුව රිදුණම
ආයෙ එන්නට
පාර දැනගෙන
මගේ ගාවට...
ආයෙමත් තුරුලට අරන් මම
කියා දෙන්නම්
අහස ගැන එතකොට....
- පොඩී -
2016 ජනවාරි 12
No comments:
Post a Comment