කිව්ව මං කොච්චරක් නම්
අතෑරල ඇවිදින්න මං
හරි බරයි නුඹෙ හිතට දැන්
එදා ළග උන් නුඹේ මං
තේරුමක් නැහැ නුඹට නම්
ජීවිතේ ගැඹුරක තරම්
ඒ නිසයි තව කීවෙ මං
මතක අමතක කළා මං
එළිය අඩු නැති දහවලේ
නුඹට ළං වී උන්නු මං
ජීවිතේ ළග ඉන්න නම්
හිතුවෙ නැහැ නොවැ රත්තරං
අදුරු රෑ ඒ නිසාමයි
ළග නොයිද මැකුණේත් මං
නුඹේ වෙන්නට හිතුව නම්
හෙවනැල්ල වේවීද මං
නුඹේ පපුවට ළං වෙලා
නුඹට පණ දෙන ජීවිතේ
මගේ අලු වුණු මතකයෙන්
කිලිටි වනු ඇති නියාවෙන්
අතැර මා මේ මග කොහෙන්
ඇවිද යනු මැන ජීවිතෙන්
හුස්ම පුද දුන් පණ අරන්
හිනාවෙනු මිදිලා මගෙන්
- පොඩී -
2016 ජනවාරි 14
No comments:
Post a Comment