දවසක් දෙකක් නෙමේ ජීවිතයකටත් වඩා දුර යන බැදීමක් කියන්නේ නිවනක්.
නිවනක් නිදහසක් එක්ක ජීවත් වෙනවා කියන්නේ වාසනාවක්.
ඒ වාසනාව හැමෝටම ලැබෙන්නෙත් නෑ. ලැබෙන සමහරු ඒ ගැන හරි හමන් තේරුමකුත් නෑ.
දවසක් දෙකක් නෙමේ. හැම විනාඩියක් තප්පරයක්ම සතුටක් හිනාවක් පිරුණු ජීවිතයක් ලැබෙන්න ආත්ම ගානක් පිං කරන්න ඕන.
බොහොමයක් වෙලාවට අපි කරන ලොකුම වැරැද්ද අපි ආස අපිට ඕන දෙයක් පස්සේ දුවගෙන යන එක.
පුංචි කාලේ සමනල්ලු අල්ලන්න දුවනවා වගේ.
හැබැයි අපිට අමතක වෙනවා සමනල්ලු අපි ගාව ඉන්න කැමති නෑ කියල. අපි අපිට ආස නිසා සමනලයෙක් අල්ලගෙන බලෙන් හිර කරගෙන තියාගත්තම අපිට ඕනි දේ ලැබුණට ඌට ඕනි අපෙන් ඈතට ඈතට ඉගිල්ලිලා යන්න.
සමහරවිට පුංචි දවස්වල වුණත් අපි අපිට ආස නැති සමනල්ලු පස්සේ එළවන් යද්දී අපිට ආදරේ අපි ගාවම ඉන්න ආස පපියා අපි පස්සේ එන්නැති. අපිට ඌව බලන්න අමතක වෙන්න ඇති.
හෝම්ස් කියනවා ඉතිහාසේ ආය ආය වෙනවා කියල. පොඩි උන් වගේ සමනල්ලු පස්සේ දිව්වේ නැති වුනාට අපි නාකි වෙනකම්ම කරන්නේ ඔය වැරද්ද්දමනේ.
අපිට ඕනේ දේවල් පස්සේ දුවලා අපිව ඕනි අයව මග ඇර ගන්නවා.
ඒකයි පොඩි හැමදාම කියන්නේ " ඔයා ආස කෙනෙක් ළඟ නෙමේ. ඔයාට ආස කෙනෙක් ළඟ නතර වෙන්න. ඔයාට ආස කෙනා මුණ ගැහෙනකම් ඔයා ආස මෙහෙමයි මෙහෙමයි කියලා සාම්පල් චරිත හදාගන්නේ නැතුව ඉන්න.
මොකද අර හදපු අච්චු ඇතුලට මිනිස්සු දාන්න ගියාම කෑලි කපලා අයින් කරන්න වෙනවා. හිස් තැන් අස් කොන් අඩු පාඩු ඉතුරු වෙනවා. එතකොට පසුතැවීමක්. අපරාදෙනේ ඉතිං...
ඔයාට ආස කෙනා හමු වුණාම ඒ විදියට ඔයා ආස චරිතේ හදාගත්තාම කිසි අඩුවක් නෑ. කිසි පසු තැවීමක් නෑ. "
එහම හරිම හරි තැන නතර වුණහම, ඒක හුගාක් දැනෙනවා. මහා විසාල වටිනාකමක්... මෙච්චරක් කියන්න බැරි තමන්ගේ කමක්.. ඔයාගේ ඇස් ගාව පොඩිට දැනෙනවා වගේ... පහු පහු වෙද්දී තව තව වැඩිවෙන මගේ කමක් ඒක...
අන්න එහෙමයි හුස්මත් එක්ක ජීවත් වෙද්දී. හුස්මෙන් හුස්ම ජීවිතේ දැනෙද්දී.
නිවනයි... නිදහසයි... :)
- පොඩී -
2016 සැප්තැම්බර් 26
No comments:
Post a Comment